Transformeren naar het nieuwe ‘zijn’
In deze tijd van transformatie staan we voor een keuze. Kiezen we voor wat we kennen of kiezen we voor het nieuwe onbekende? We zijn gewend om reactief te leven. Reactief op wat er van buiten op ons af komt en onze reactie is daarmee gericht op dat wat er buiten ons ligt.
Alertheid en focus
Het gaat te kort door de bocht om te zeggen dat we daar wel even uit kunnen stappen, want het is een flink proces. Niemand ontloopt de uitdagingen waar dit mee gepaard gaat. Iedereen zal er op zijn of haar eigen moment doorheen gaan. De keuze is er bovendien één die we in ieder moment maken, en niet slechts eenmalig. Het vraagt een totale overgave en een enorme alertheid en focus.
Het DOEN loslaten
Hoewel dit proces dus zeker een mate van inspanning vraagt, vraagt het ook juist overgave en vertrouwen. Het is een andere inspanning dan we gewend zijn. Het is het tegenovergestelde van de inspanning DOEN. We bereiken de zo nodige verandering niet door met wilskracht onszelf door alles heen te pushen. De keuze wordt op een dieper niveau gemaakt. We zetten als het ware een intentie, telkens weer, en we mogen daarna weer loslaten hoe deze intentie zich omzet in vorm. Ondertussen omarmen we waar we nu zijn en blijven we in zachtheid naar onszelf en ons proces. Hardheid verliest zijn plek.
Geef het uit handen
Bij iedere uitdaging, moeilijke situatie of crisis waar we het niet meer weten, is de enige weg ‘het zoeken’ naar de oplossing los te laten. Geef wat het ook is over (aan het Goddelijke) en vertrouw dat het de oplossing krijgt die er nodig is. Hoe lang het ook duurt en hoe het zich ook vormgeeft. Hetzij door een inzicht of actie in onszelf, hetzij door iets buiten onszelf. Door dit keer op keer te doen, doorbreken we de arrogantie van ons hoofd.
Valse beloftes
Het ego denkt graag dat het de antwoorden heeft en dat het weet welke richting we op gaan. Of waar we bijna onopmerkzaam, maar toch wel degelijk, de controle kunnen houden. Het maakt valse beloftes, die o zo echt aanvoelen. Als we maar die fijne partner vinden, dan… Als we maar eindelijk genoeg geld hebben, dan… En ga zo maar door. Soms zijn deze beloftes zo subtiel dat we niet doorhebben dat ze ‘vals’ zijn. Ook dat is een proces. Het wordt vanzelf duidelijk, zodra het de tijd is daarvoor.
De tussenruimte
We zijn zo op zoek naar geluk en liefde, buiten onszelf, dat het onze ondergang wordt. Letterlijk. De transformatie gebeurt in de ruimte die tussen de hoogte- en dieptepunten ligt. Waar we afhankelijk worden van de hoogtepunten, de geweldige inzichten en de ‘mindblowing awakening experiences’, liggen onvermijdelijk de dieptepunten tegenover. We bouncen heen en weer tussen deze twee. Maar in geen van beide ligt wat we zoeken. Het wijst ons slechts in de richting ervan.
Less is more
Zolang we blijven schreeuwen van de daken, positief of negatief, zijn we niet bij ons Zelf. Zolang we onszelf ‘moeten laten zien’, zien we onszelf niet. Zolang we vechten voor liefde, ervaren we de liefde niet. Zolang we vechten tegen pijn, ervaren we de pijn juist meer. Zodra we geloven ‘hard te vliegen!!’ en voelen ‘een enorme doorbraak!!’ te hebben ervaren, is het tijd om echt te worden met onszelf.
Thuiskomen in ons Zelf
Thuiskomen in ons Zelf gebeurt niet met toeters en bellen. Het gebeurt stilletjes, van binnen. Het is aanvankelijk misschien wel helemaal niet te zien voor de buitenwereld. Maar van binnen verandert er iets. Er is geen noodzaak het erover te hebben. Het kan wel, maar het moet niet. Het hoeft niet gezegd te worden om het echt te laten zijn. Want het IS. Het zoeken stopt. Stap voor stap. En gaandeweg verandert de relatie met de wereld buiten ons Zelf. Met de mensen om ons heen. Maar ook met het deel van onszelf dat we aan de buitenwereld laten zien.
De leegte
Het gaat voorbij bevestiging en afwijzing, voorbij hoogte- en dieptepunten, voorbij gelukkig en ongelukkig. Het is een eindeloze leegte die aanvankelijk zo ontzettend angstaanjagend is en voelt als de dood. Om vervolgens te blijven als de ruimte waar de rust is, de vrede, de overgave. En het is in deze leegte dat we ons licht ervaren, liefde ervaren, onvoorwaardelijkheid ervaren. Maar zo anders dan we verwacht hadden.
Beelden en ideeën overstijgen
We mogen onze ideeën en beelden van wat verlichting betekent loslaten. We mogen wat we ‘denken’ te weten keer op keer loslaten. Er ontstaat een gevoelsweten, zonder vaststaande plaatjes. Vanuit onze eigen ervaring. Niet wat we gelezen, gehoord of gezien hebben. En in de overgang stuiten we op een niemandsland, een leegte. Omdat we een nieuwe wereld betreden in onszelf, waar we nog niet eerder geweest zijn. Misschien is het wel als de Nieuwe Wereld betreden in onszelf. En die Nieuwe Wereld is iets wat ons beeld en onze ideeën totaal overstijgt. Het is niet in woorden uit te drukken, al proberen we dat natuurlijk wel.
Alone = All one
Pas als we bereid zijn om voorbij alles te gaan wat we kennen, ontstaat er de ruimte om te transformeren naar die Wereld. We zijn daar nog niet en de overgang gaat nog wel even duren. Misschien maken we het zelf niet meer mee. En dat is prima. Onze keuze in onszelf is de keuze voor de hele aarde, de mensheid, de dieren, de natuur. Het gaat om iets veel groters dan ons Zelf en tegelijk gaat het alleen maar om ons Zelf. Omdat ons Zelf weer IS voor het grotere geheel. Zo wordt binnen buiten en buiten weer binnen. En is de cirkel rond.
