Pijn lijden heeft zin
Geschreven door Vanessa Leon
Pijn is niet fijn. We willen geen pijn. Fysiek is pijn heel naar en emotioneel pijn lijden is net zo onprettig. Het liefst lopen we er met hele grote bogen omheen. Zodra de pijn opkomt gaan er ontelbaar veel innerlijke alarmen af en worden alle beschermingssystemen in ons aangezet.
Innerlijk leger
Op zich erg handig geregeld van ons. Hoe mooi is het dat er bij gevaar een innerlijk leger opstaat om de vijand te vernietigen. Heerlijk veilig is dat, ons kan niks gebeuren! Of is het toch minder fraai?
Pijnen-storm
Ik ben op het moment voor de zoveelste keer aan het bekomen van een emotionele pijnen-storm. De pijn is nog niet weg maar de storm is gaan liggen. Voorzichtig begin ik me af te vragen hoe ik het beste aan de wederopbouw van mezelf kan gaan beginnen. Gelukkig hoeft dat niet vanaf punt nul, ik was al goed op weg. De draad weer oppakken na een bevalling van nog een stukje extra schoonheid in mij.
Mijn leger
Ik heb moeten leren om met mijn emotionele pijnen om te gaan. Dat ervaar ik als een zeer pittige klus. Mijn innerlijk leger presteerde naar wens en dat scheelde een hoop pijn lijden, dacht ik. Want nu blijkt dat het leger zoveel aandacht van mij vroeg dat ik al gauw niet meer besefte dat ik pijn had. De pijn en haar wonden kregen niet de zorg die het behoefde. Ik werd mijn leger en mijn leger werd mij. Door die symbiose verloor ik het overzicht over het slagveld. Was het gevaar reëel? Soms, maar vaak ook niet en ik bleef gewoon maar door knokken. Kijkend vanuit de kogelgaten van mijn bunker.
Vaker en harder
Uitputting was het resultaat. En de pijnen werden niet minder. Ze klopte steeds vaker en harder aan mijn bunkerdeur. Was ook wel nodig want ik deed nooit zomaar open. Als een weëen-storm drongen ze zich aan mij op. Vluchten kon niet meer en vechten ook niet. Het leger stond erbij en keek er naar, uit het veld geslagen. Er was nog wel iets dat ik kon en dat werd tijd ook. Ik riep om hulp. Professionele hulp.
Pijn en ontspannen
Aangezien ik niet de enige ben die om hulp roept laat het nog even op zich wachten want er zijn wachtlijsten. Nog even geduld a.u.b maar dat ik aan de bel trek voelt als erg gezond en nieuw. Ik ben nogal een zelfdoener en daar hou ik ook helemaal niet mee op. Hulp en zelf doen is beide goed. Ik heb ook hele mooie mensen om mij heen die mij alvast een voorzetje geven. Via yin-yoga van een vriendin leer ik anders te kijken naar pijn. Het leert mij dat pijn er mag zijn en dat je tijdens pijn kan ontspannen. Je accepteert dat het er is en ademt jezelf naar ontspanning. Tijdens de pijnlijke houding is het wel toegestaan om het jezelf makkelijker te maken door zachte kussens te plaatsen op de plekken waar de pijn te schraal is. Weg is de pijn niet maar met de ademhalingstechniek en de kussens is het te dragen.
Liefde en vriendelijkheid
Met deze nieuw opgedane kennis over het omgaan met pijn ging ik mijn laatste pijnen-storm in. Het leger wilde soms wel ingrijpen maar ik bedankte ze vriendelijk. Ik verlegde mijn focus op de nieuwe manier. Ademhalen en de pijn ontvangen, het jezelf zo makkelijk mogelijk maken en de pijn accepteren. De pijn voelde zoveel dragelijker en de lijdensweg was een stuk zachter. Er kwam liefde en vriendelijkheid bij. De pijn werd niet weggestuurd of plat gebombardeerd. Het werd ontvangen en met zachte hand de juiste richting opgestuurd zodat het ook weer voorbij kon waaien. Nu voel ik mij gereinigd, wel lichtelijk bont en blauw maar het heeft zijn werk gedaan. Het heeft een hoop oud zeer weggeblazen zodat er meer ruimte is voor het licht in mij. Pijn lijden heeft zin.
Minder vijanden
Dankje mijn leger, jullie waren er altijd voor mij. Het is tijd voor mij om het anders te doen. Jullie zijn nodig bij reëel gevaar dus blijf maar in de buurt en neem ondertussen gewoon even lekker wat tijd vrij. Ik ga even met de vriendelijke vorm in de weer. Ik wil ervaren wat dat voor mij doet. Nu voel ik dat er extra ruimte vrij komt van de nieuwe manier. Ik heb de kogelgaten van mijn bunker ingeruild voor een hippe bril op de juiste sterkte. Ik kijk over mijn slagveld met een helder zicht, er blijken minder vijanden over het veld heen te dwalen dan ik dacht.
Hulp ontvangen
Pijn blijft pijnlijk, pijnloos door het leven gaan is wat mij betreft een illusie die ik niet ambieer. Ik geloof dat pijn ervaren nodig is om jezelf te reinigen van negatieve energie en oude patronen. Gelukkig zijn er veel manieren om de pijn te verzachten. Vluchten raad ik niet aan en vechten hoeft alleen bij reëel gevaar. Durf te vertrouwen en vraag om hulp. Alleen kun je heel wat heuveltjes bewandelen en prachtige kunstwerken creëren maar geen bergen verzetten. Je bent niet alleen, kijk maar eens goed om je heen. Hulp is overal.
Heel veel liefs!
Vanessa
