Overgave: van lijden naar je laten leiden
Geschreven door Danielle Lionarons
Real spirituality isn’t for the faint of heart. De basis van alles is Liefde maar toch gaat dit proces niet over uitsluitend vliegen, airy fairy en stardust. Het gaat er ook om te gaan waar je eigenlijk niet wil gaan, overgave en offeren. Als het kan met zoveel mogelijk zachtheid en liefde. Maar je krijgt er wel alles voor terug.
We zijn het al
Het begint ermee bij je (Hogere) Zelf te komen, in overgave naar wat ik noem de creator van ‘al wat is’, het universum ofwel het Goddelijke. In principe is dit onze natuur. Spiritualiteit is slechts een woord voor wat we al zijn. Het punt is dat we zijn gaan geloven in iets wat niet onze essentie is. Noem het ‘systeem’, noem het ‘programma’, noem het hoe je wilt. Hiervan loskomen, DAT is een heel proces. Want hoewel het slechts een geloofskwestie is, is het zo diep in ons systeem gegroefd, dat we er zelf met onze mind, die gevormd is, never niet uitkomen. En dat heb ik inmiddels diep ervaren.
Alles is een proces
Het gaat dus om totale overgave naar het goddelijke, het allesomvattende. Deze overgave is absoluut en brengt ons mensen in een staat van zijn die de reactiviteit, afhankelijkheid en behoefte aan bevestiging buiten onszelf overstijgt. Totale overgave staat niet stil, het is altijd in beweging. Het mens-zijn is één groot proces. Niets staat vast, alles gaat altijd verder. En dus is er ook geen eindpunt te bereiken in overgave. De overgave waar je op dit moment in bent, is jouw volledige overgave op dit moment. En deze volledige overgave zal zich steeds verder ontwikkelen, zonder einde.
Tegen muren aanlopen
In dit proces kan het gebeuren dat het we juist nog meer tegen het programma in onszelf aanlopen. Alsof het zich meer laat zien. Zo werd ik tot voor kort extreem in mezelf en door gebeurtenissen om me heen geconfronteerd met het gevoel van afhankelijkheid van mensen om mij heen, het gevoel en de angst alleen achter te blijven en het vastlopen in eindeloze hardheid en wantrouwen in mezelf. Mijn afweermechanismen draaiden overuren. Allemaal niet van mijn Zelf, maar wel een onderdeel van hoe ik gevormd ben. En hoewel ik ze inmiddels heel goed ken en kan observeren, werd ik nog steeds echt goed geraakt in mijn gevoel.
De Goddelijke wijsheid volgen
Het zit namelijk ook zo diep in ons gevoel gegroefd dat het lijkt alsof het echt waar is. Hoeveel we ook al aan onze oude pijn gewerkt hebben. Dat gevoel kan zo diep gaan, dat we er op zulke momenten niet uitkomen. Het kan een gevecht worden, tussen hoofd en gevoel. En dit gevecht, heb ik inmiddels ervaren, is niet te winnen. Vechten, winnen en verliezen zit namelijk niet in onze natuur. Vanuit het Goddelijke is het heel simpel. Het programma is niet van ons, niet wie we zijn. Maar het is er, het mag er zijn en het mag gevoeld worden. Het Goddelijke gaat er alleen niet op in: ‘It doesn’t engage in it and it isn’t impressed by it’. Geen hardheid, maar wel absoluut en duidelijk. En dat is precies onze les.
Overgave aan het niet-weten
Nu, in dit alles is het echt van belang om te beseffen dat wij als mens het gewoon echt niet weten. Pas dan kunnen we verder zakken in overgave. En dat is één van de moeilijkste dingen, in ieder geval voor mij. We zijn als mens gevormd met een geloof in controle, macht en lijden. Maar als alles gebeurt in Divine Timing, dan kunnen we niet weten dat de ene situatie positief en de andere negatief is voor ons. We hebben als mens gewoon niet voldoende overzicht over het geheel. En dat is ook niet de bedoeling. En daarom mag alles er zijn, want overal zit ALTIJD een beweging verder in.
Er is altijd een poort
Vaak maken we een grote stap in ons Zelf, juist op de momenten dat we voelen: ‘ik trek dit niet meer’. Persoonlijk heb ik dit soort momenten regelmatig gehad en nog steeds. Maar het belangrijkste om te beseffen is dat er tot nu toe altijd, zonder uitzondering, verlichting is gekomen, een doorbraak en weer een stap omhoog in bewustzijn. Het universum hoort je ALTIJD. Het gaat er namelijk om dat de ervaring opgedaan wordt, niet om een lijdensweg te volbrengen. Al kan het soms wel zo voelen.
Voorbij alle angsten
Bij overgave hoort een soort van gepast afscheid van een deel dat we dachten dat het ons Zelf was, maar eigenlijk niet bestaat. Van de persoon die klein is gemaakt, alleen, verstoten, zonder enige bestaansrecht, vol wantrouwen en angst. En dat kost tijd en processen. Het is een sprong in het diepe die in the end niet omlaag maar omhoog gaat. Het is een blind vertrouwen, voorbij alle angsten, zonder enige (ogenschijnlijke) houvast, zonder garanties en vooral: zonder enige controle.
Vertrouw op jouw Zelf
Alles is een proces en dus dit ook. Dat betekent dat waar jij of ik nu zijn op dit moment, precies is waar we moeten zijn. Met alles erop en eraan. Ik zeg hierbij zowel tegen jou als tegen mijzelf: vertrouw op jouw Zelf en je proces. Vertrouw op het Universum. Vertrouw erop dat er altijd een doorgang is, altijd weer een poort, zolang je je blijft richten op het Goddelijke (in jezelf). Weet dat er tegengestelde krachten zijn en dat alles wat tegen je lijkt te voelen, gevoeld mag worden maar niet van je Zelf is. Weet ook dat je hierin niet alleen bent, ook al is het een proces in en met je Zelf. En weet dat je geliefd bent. Zoals De Moeder Mirra Alfassa zegt: “The Supreme never fails”.
All suffering is the sign that the surrender is not total. Then, when you feel in you a ‘bang’ like that, instead of saying ‘oh this one is bad’ or ‘this circumstance is difficult’, you say: ‘My surrender is not perfect’. And then you feel the grace that helps you and leads you and you go on. And one day you emerge in that peace that nothing can trouble…. And that is the only way out. -The Mother Mirra Alfassa in A New Birth
Danielle Lionarons
