Mijn dag begint meestal met een koffie verkeerd en een iPad op mijn schoot. De krant lezen heb ik nog nooit gedaan, nee hoor daar schaam ik mij niet voor. Ik lees liever de vrij gekozen inhoud op Facebook, al weet ik heus wel dat dat ook niet even zuiver is.
Verstand op nul
Ik vind het wel vermakelijk en relaxed, even het verstand op nul en rustig wakker worden. Mijn vingers die over het glas van de tablet heen hopsen en dan slurp ik tussendoor even wat koffie naar binnen. Ja fijn.
Liefdeshippie
Al is mijn verstand zo goed als op nul, toch valt het mij op dat oordelen de gewoonste bezigheid van de wereld lijkt op Social Media. Gelukkig ben ik ergens ook een enorme liefdeshippie en soort zoekt soort. Dus tussen de oordelen door zie ik ook een hoop liefdespropaganda van mijn kruidenthee drinkende Fb-vrienden. Dat neutraliseert toch wel een hele hoop van de wat minder flowerpower-nieuwestijl georiënteerde personen.
Variatie
Ik houd van de variatie op mijn Fb-wall. De nuchtere Harrie kan ik erg waarderen, die zorgt er graag voor dat je kritisch blijft op al dat gezweef, komisch. De levensgenieter die niets gek genoeg vindt en een onuitputtelijke bron van energie lijkt te hebben, I love it. De moeder die niets anders plaatst dan foto’s van haar kroost, ik bewonder de overgave aan het moederschap. De reïncarnatie van een engel die niets anders kan dan haar goddelijke boodschap in poëtische teksten overbrengen, leesbaar verwoord voor de mens, zalig. De Artiest die zijn kunsten toont met soms even een verse profielfoto iet wat doorrookt en doorleefd van al dat creatieve stromen in de late uurtjes, prachtig. De oogverblindende schoonheid met de mooiste bos met haar, billen en strakke buik, fascinerend hoeveel tijd ze in hun look steken, discipline wat mij betreft.
Ik kijk mijn ogen uit
En dan het oordelen… Trump is een narcist en gevaarlijk, vlees eten deugt niet, Rutte is een laffe hond, iedereen die bont draagt is dom, vluchtelingen zijn zielig of een bedreiging, Giel Beelen kan zichzelf maar beter aan een boom hangen i.p.v een leuke nieuwe bril voor zichzelf kopen want hij is een lul, Umberto Tan is toch niet zo een toffe peer sinds hij verliefd is geworden op een ander en laat zijn gezin in de steek, leugenaar. Ik kijk mijn ogen uit op dat Facebook…
Oordelen is menselijk
Oordelen dus… daar gaat mijn blog over. Ik zou jokken als ik beweer dat ik niet oordeel, zeker wel. Het is menselijk en het boeit mij. Ik wil weten waarom ik dat doe. Ik wil weten waarom jij het doet. Oordelen, wat is dat? Als ik iets veroordeel dan voel ik daar een fysieke reactie bij, mijn maag draait een soort van om. Ik voel spanning in mijn buik en mijn keel wil dicht. Dat kan maar een ding betekenen, er zit mij iets niet lekker. Dat kan gewoon maar ik voel dat er meer achter zit.
Wat zegt dat over mij?
Op het moment dat ik iets bestempel als ‘fout’ zegt dat iets over mij. Wij allemaal resoneren alleen maar met verhalen of situaties die overeenkomen met eenzelfde energie die in ons zit. De energie van het verhaal klikt met de energie in ons en dat is zeer interessant. Komt er een verhaal op je pad die niets in jou raakt en waar je neutraal op reageert, dan is er geen deel in jou waarop het verhaal kan aanhaken. Niet jouw story, niet jouw energie. Dus dat oordeel, kijk er eens naar. Welke energie in jou resoneert met dat wat jij veroordeelt? Welk verhaal in jou mag jij recht in de ogen aan kijken om het vervolgens te kunnen omarmen en vergeven? Welk deel in jou wordt er door Giel Beelen aangesproken? Het is gewoon leuk als je deze oordeel-grap door hebt!
Ieder zijn pad
Nu weet ik toevallig dat alle lezeressen van Shine! een gezamenlijke bestemming delen. Namelijk de bestemming onvoorwaardelijke liefde. Die in ieders leven op geheel eigen wijze gemanifesteerd zal worden. Iedereen zijn eigen unieke pad. En toch ga ik jou iets verklappen…iets wat je stiekem allang weet. Liefde oordeelt niet <3
Liefs Vanessa
