Irreële angst of intuïtieve ingeving?
Geschreven door Joni Bais
Sommige vragen die gesteld worden bij trainingen en workshops komen vaak terug. Ook al heb ik ze al tientallen keren gehoord, sommige van die vragen boeien mij mateloos. Eén van die boeiende vragen die steeds terug komt, gaat over naar je gevoel luisteren. Of eigenlijk: luisteren naar het verschil in je gevoelens.
Intuïtie vs angst
Een specifieke vraag in deze categorie is: Hoe weet je het verschil tussen een intuïtieve ingeving en irreële angst? Voorbeeld. Je hebt een gesprek met iemand en je merkt dat je je ineens heel ongemakkelijk voelt. Het kan zijn dat je intuïtief aanvoelt dat de persoon in kwestie het slecht met je voor heeft. Ook zou het kunnen zijn dat de persoon iets in je triggert. Hij lijkt bijvoorbeeld op je vorige werkgever waar je totaal niet mee overweg kon. In de eerste uitleg – de persoon heeft het slecht met me voor – is het handig om weg te gaan. In de tweede uitleg is het misschien handig om het gesprek aan te gaan en er iets van te leren. De vraag is nu, hoe weet je het verschil?
Keuzevrijheid
Hoe weet je het verschil tussen de angst en de juiste ingeving? De één herkent zijn irreële angsten, door heel drukke gedachten en snelle stemmetjes in zijn hoofd. Daarentegen wordt een intuïtieve ingeving vaak herkend als een helder weten. (“Ik wist ineens dat deze persoon mij verder kon helpen”). Een ander aan wie je het vraagt, heeft echter geen idee over welk verschil je het hebt. Wanneer je beseft dat er een verschil is tussen je ratio die je soms probeert te saboteren en je intuïtie die je kan helpen, levert dit wat mij betreft veel vrijheid op. Wanneer je beseft dat er een verschil is tussen deze twee, betekent dat ook dat je een keuze hebt hoe je wilt handelen.
Gewoon lekker doen
Mmmm… Helder? Lees het volgende eens: De meeste mensen staan doodsangsten uit als ze op een podium moeten spreken, maar iedereen weet ook dat ze het echt wel overleven. Hoe heerlijk is het dan om met jezelf af te spreken om dit angstje niet zo heel serieus te nemen en het gewoon lekker te doen? Zie het dan slechts als een emotie. Je bent namelijk je emoties niet. Wat is het ergste wat je kan overkomen?
Een ander vindt het vreselijk eng om een bepaald persoon aan te spreken. Zo eng dat hij elke keer op het puntje staat om het te doen, maar het niet doet. Waarom niet? Omdat hij tegengehouden wordt door zijn gevoel. Toch bedenkt hij zich elke keer weer hoe mooi het zou kunnen zijn om die persoon aan te spreken, misschien kan er een baan uitrollen… Wat het juiste antwoord is? Geen idee, misschien geeft je lijf wel heel goed aan dat je deze persoon absoluut niet moet aanspreken. Maar wellicht is er een kleine saboteur in jou aan het werk en zou het zonde zijn als dit je gevangen houdt. Wellicht een experimentje waard?
Wat heb je te verliezen?
Ik stel mezelf dan de vraag: wat heb ik te verliezen? En keer op keer blijkt weer: bar weinig. In mijn zoektocht kom ik er door de jaren achter dat wanneer er veel gedachten, beelden en geluiden in mijn hoofd komen in een bepaalde situatie, mijn ratio aan het roer is. “Nee, die persoon is niet te vertrouwen, doe het nou maar niet… etc.” Plus een filmpje die in sneltreinvaart laat zien wat er zou kunnen gaan gebeuren.
Wanneer het om een intuïtieve ingeving gaat, is het vaak één heldere duidelijke gedachte. Een gevoel van: dit weet ik zeker, veel zachter en minder heftig dan mijn ratio. Soms blijft het lastig, om de twee uit elkaar te houden. Dan sluit ik mijn ogen voor een moment en stel ik mezelf de vraag: Is dit angst die me belemmert? Of is dit angst die ik nodig hebt om het juist niet te doen? Vaak heb ik mijn antwoord al voordat ik mijn ogen open doe. En zo niet, dan was het weer een leuk experimentje van het leven. Trial and error ?
Liefs Joni
