De stilte voorbij de stilte

De stilte voorbij de stilte

Geschreven door Jolanda Jelsma

Overal waar ik kom is er geluid. Kinderen, radio’s, bliepjes van telefoons, tv’s die aanstaan. Verkeer, de geluiden van de natuur. En zelfs als het stil is, is het niet echt stil. Dan hoor ik het ruizen van mijn bloed of gewoon een piep in mijn oren, mijn maag die rommelt.

Stilte bestaat het wel?

Veel mensen hebben ook angst voor stilte. Dan is het stil maar doen ze een radio aan. Als ik met mijn gezin in de auto zit kan ik af en toe echt hoorndol worden. Mijn man die de radio redelijk luid heeft, mijn kinderen die van alles willen weten of elkaar de hersens inslaan. Het eerste wat ik dan doe is de radio zachter, of gewoon uit.

Alsjeblieft, mag het wat minder?

Ik ben gevoelig voor geluid. Harde geluiden? Ze doen me letterlijk pijn. Dus ik kan stilte wel op prijs stellen. Maar over die stilte wil ik het niet hebben. Ik wil het graag over echte stilte hebben. De stilte in jezelf. De stilte voorbij de stilte. En voor die stilte lopen we vaak weg of je loopt weg voor de weg ernaar toe.

Ondergaande zon

Ik denk dat als je die stilte eenmaal een keer bereikt hebt, dat je niet meer zou weglopen, maar voordat je daar bent moet je door nogal wat lagen heen. Lagen van gedachten, onrust, weerstand etc. en dat is niet prettig. Dat begint al met de radio aandoen zodra je in een kamer komt of in de auto stapt, want je wordt gek van de stilte. Je wordt niet gek van de stilte, je hoort alleen beter waar je mee worstelt. Dus het gaat niet over de gangbare stilte maar de stilte voorbij de stilte. Die stilte die je ook ervaart als je onderwater bent. De kalmte, de rust en de wijsheid. De veilige stilte misschien wel.

De stilte in mens en natuur

Die stilte die je ook in de natuur kunt vinden. Ik was vorige week op het strand tijdens een zonsondergang en net voordat de zon onder ging, je zag nog een miniem streepje, werd het stil. De zee werd stil, de mensen werden stil, de vogels werden stil. En ik dacht deze stilte brengt mensen naar een zonsondergang omdat je dan niet door al die “nare” lagen heen hoeft te gaan maar er gelijk bent, omdat de energie van de zon of de energie van de aarde de stilte in de mens en natuur aanraakt. Want de zon op zich, was gewoon de zon, een geel/rood bolletje die onderging.

Contact

Mooi, begrijp me niet verkeerd maar nog mooier was dat moment van verstilling. De mensen die weer van het strand afkwamen hadden een zachtere uitdrukking op hun gezicht, ze maakten contact met elkaar, glimlachten, de haast was eruit. Maar ja niet iedereen woont aan het strand of in een omgeving waar je makkelijk naar een zonsondergang kunt kijken, bovendien moet het dan ook altijd onbewolkt zijn. In Nederland niet altijd even makkelijk.

Bijkomend voordeel

Gelukkig zit die stilte ook in jou. Die stilte kun je bereiken door misschien eerst door die shit heen te gaan. En hoe vaker je dat doet hoe makkelijker contact je maakt met die innerlijke stilte. En bijkomend voordeel; misschien ruim je dan ook wel wat oude troep op, als je het toch tegen komt. En hoe meer opgeruimd, des te makkelijker je ook weer in je eigen stille ruimte komt.

Heilige stilte

In die stilte vind je ook jouw antwoorden, daar is geen angst of twijfel of kritiek, daar is liefde en daar is wijsheid en daar is rust en jouw veilige haven. Daar zit je geijkte kompas die je wilt gebruiken om je leven te sturen en te leiden. Ik wil het zelfs een heilige plek noemen waar je zoveel mogelijk wilt zijn. Je kunt in de natuur contact maken met je stilte, maar ook door meditatie, wandelen (zonder muziek), Iets doen waar je helemaal in op gaat.

Geluk

Kost het moeite? Ja. Kost het doorzettingsvermogen? Ja. Kost het moed? Voor sommigen ook maar het is het waard om hier tijd en aandacht aan te spenderen. Om door die weerstand en gedachten en kritiek heen te gaan. Vanuit die stilte ervaar je geluk in je leven ook als het even minder gaat want je kunt altijd terug naar de stilte voorbij de stilte.

Jolanda Jelsma