Hoe veilig en gefundeerd voel jij je? Bij jezelf en in de wereld? Durf jij helemaal op jezelf te staan en heb je het vertrouwen dat je dat ook kan?
Vind je het soms ook lastig om vertrouwen te houden in dat wat je wilt bereiken? En twijfel je er soms aan of het wel écht mogelijk is om dat in je leven
Ik wil graag mijn ontroering met jullie delen na het lezen van het boek van Marianne Williamson, ‘Terugkeer naar liefde’. Haar boek raakt me diep omdat
Ben jij erg bezig met jouw omgeving en met anderen? En hoe goed kun jij bij jouw eigen gevoel en bij jezelf blijven? Veel vrouwen zijn meer gericht op
Heb jij weleens het gevoel gehad dat alles helemaal klopt en dat datgene wat je op dat moment aan het doen bent precies in lijn ligt met wie jij in de kern bent?
Ken je dat? Dat je eigenlijk voelt dat het tijd is om iets of iemand los te laten, maar dat je als de dood bent om dit ook echt te doen? Vaak blijven we te lang aan iets of iemand vastklampen uit angst.
Heb jij dat ook, dat je steeds meer last krijgt van de negativiteit die uitgaat van oordelen? Ik voel het tegenwoordig vaak echt in mijn lijf als mijn gesprekspartner of ik zelf een oordeel vel over iemand. Het voelt als een soort verkramping.
Heb jij dat ook dat je steeds vaker behoefte hebt aan een rustige omgeving en stilte om je heen? Geen geluiden, geen mensen, alleen jij..
Zit jij soms ook vast in weerstand? Het gevoel dat je iets écht helemaal niet wilt doen of ergens écht niet wilt zijn? Of weerstand gericht tegen het gedrag van een bepaalde persoon?
Vind jij het ook soms lastig om gehoor te geven aan jouw behoeften? Door alle dingen die we van onszelf ‘moeten’ en de aanname dat er van alles van ons verlangd wordt, vergeten we vaak waar wij nou zelf behoefte aan hebben.