Onzekerheid is een sluipmoordenaar. Het kan je opeens bij de lurven grijpen en dan weet je niet meer hoe je het af moet schudden. Voor wie zich hierin herkent: in dit artikel krijg je niet alleen een oppepper, dit is zelfs een ode aan jou!
Hoogbewust wil zeggen dat je met je hoogsensitiviteit in balans leeft. Het is hierbij van belang dat de negatieve ervaringen die je opgedaan hebt in het verleden een plek hebben gekregen.
Waarom moeten we zoveel? Niet alleen van de maatschappij waarin alles groter, sneller en vooral meer kan. Nee, waarom moeten we zoveel van onszelf? Waarom zijn, vooral veel vrouwen, zo hard voor zichzelf?
“Ach, ik moet het ook loslaten” is een veelgehoorde zin. Als we ons zorgen maken, als iets ons dwarszit, dan willen we graag loslaten. We draaien zo in cirkeltjes rond. Moeite met loslaten is vaak ook een eigenschap van mensen die veel stress ervaren.
Opzij, opzij, opzij, maak plaats, maak plaats, maak plaats, we hebben ongelofelijke haast. Opzij, opzij, opzij, want wij zijn haast te laat, we hebben maar een paar minuten tijd.
De afgelopen periode heb ik meerdere mooie en waardevolle gesprekken gevoerd met anderen over wat houden van nu precies betekent.
Welkom teleurstelling. Welkom hopeloosheid. Ik stuit op een enorme somberte, een zware energie, die me als een deken omhult. Ik schrik ervan.
In deze tijd van transformatie staan we voor een keuze. Kiezen we voor wat we kennen of kiezen we voor het nieuwe onbekende? We zijn gewend om reactief te leven.
Kan jij helemaal zijn wie jij werkelijk bent en kan jij je volledige potentieel leven? Hier bedoel ik mee: kan jij de verschillende kanten, die je binnen in je hebt, tot uiting laten komen?
Hield jij als tiener een dagboek bij? En heb je deze nog wel eens teruggelezen? Ik wel. Hilarisch, die ophef die ik (innerlijk) kon maken over een vriendinnetje dat nét iets meer sjans bij de jongens had.