Lieve Kate,
Mijn prachtige 12-jarige dochter. Vorige week was het dan eindelijk zover. Je eerste Middelbare schooldag! Naar het IVKO, de school waar je zo dolgraag naar toe wilde. Wat een opwindende en ook spannende tijd breekt er voor je aan.
Vanochtend hebben papa en ik je met je te grote rugzak afgezet om met je nieuwe klas een week naar Schiermonnikoog te gaan. En hoewel je aangaf het niet echt spannend te vinden, voelde ik toch de spanning bij je. Ik voelde jouw onzekerheid en het verlangen om erbij te willen horen. Ik zag hoe je je met je stoere krachtige houding jouw kwetsbaarheid maskeerde.
Of verbeeldde ik me dat en was het projectie en zie ik in jou de jonge versie van mezelf?De periode die jij nu beleeft, brengt me namelijk onmiddellijk weer terug bij mijn eigen Middelbareschooltijd. Een tijd die, doordat ik gepest werd, van grote invloed is geweest op de rest van mijn leven.
Toen ik je daar vanochtend op het schoolplein zag staan met je te grote rugzak, wilde ik dan ook niets liever dan je vasthouden en je snel weer mee naar huis nemen. Je beschermen en behoeden voor mogelijke afwijzing en pijn.
Maar lieve Kate, jij bent jij en jij bent niet mij. Je bewandelt jouw eigen unieke pad. En natuurlijk kan ik jou niet behoeden voor de pijn en ongemak, die je ongetwijfeld ook op jouw pad zal tegenkomen. Maar dat hoeft ook niet, want ook die ervaringen horen bij het leven en vormen ons uiteindelijk tot wie we zijn.
Mijn liefste grote kleine meisje. Ik ben iedere dag weer dankbaar dat je ons hebt uitgekozen als ouders, je bent mijn grootste spiegel en leermeester. Dank je wel lieve schat, door jou heel ik het gekwetste kind in mij…
Love you so much!
Een dikke kusknuffel van mama ❤️
Stond de tijd maar even stil! ❤️
