De tranen biggelen over mijn wangen. Het liefst snik ik hardop en snotter ik alle kanten uit. Maar hoewel ik met het jaar vrijer word, houd ik me toch regelmatig ook nog in.
Mijn dag begint meestal met een koffie verkeerd en een iPad op mijn schoot. De krant lezen heb ik nog nooit gedaan, nee hoor daar schaam ik mij niet voor. Ik lees liever de vrij gekozen inhoud op Facebook, al weet ik heus wel dat dat ook niet even zuiver is. Verstand op nul Ik vind het wel vermakelijk en relaxed, even het verstand op nul en rustig wakker worden. Mijn vingers die over het glas van de tablet heen hopsen en dan slurp ik tussendoor even wat koffie naar…
Verdriet, boosheid, jaloezie, de meesten van ons vinden emoties maar lastige dingen. Het liefst zouden we hele dagen heppie de peppie rondlopen, lol hebben en gelukkig zijn.
Hoe hoog leg jij de lat? Als je iets doet moet het goed, of anders maar helemaal niet? Blijf je net zo lang doorschaven totdat het helemaal goed/perfect is. En doe je niets voordat je er helemaal tevreden over bent?
Je intuïtie is niet iets wat je thuis laat als je naar je werk gaat. Sterker nog, je kunt je intuïtie juist heel goed gebruiken in een zakelijk context.
De eerste zonnestralen verwarmen mijn gezicht terwijl ik met half gesloten ogen naar de zee staar. Niks en niemand anders in mijn blikveld, behalve de oneindige zee die haar golven speels op het strand gooit.
Steeds meer kom ik er achter dat werkelijk alles met elkaar is verbonden en dat die verbinding de sleutel is om gelukkig te zijn. Ik heb een lemniscaat als onderdeel van mijn logo en deze krijgt steeds meer betekenis.
In de supermarkt baan ik me met mijn kar door een groepje klierende scholieren. Direct krijg ik een paar heftige scheldwoorden naar mijn hoofd geslingerd.
Wanneer je gaat inzien dat jíj het doet, dat jij de eerste veroorzaker bent van alles dat in je leven gebeurt en verschijnt, kan dat erg ongemakkelijk voelen. Vooral in het begin.