Hield jij als tiener een dagboek bij? En heb je deze nog wel eens teruggelezen? Ik wel. Hilarisch, die ophef die ik (innerlijk) kon maken over een vriendinnetje dat nét iets meer sjans bij de jongens had.
In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst. Gelukkig maar, denk ik dan. Zeker als ik bedenk dat veel van de resultaten zijn ontstaan in de jeugd, in onze jonge kinderjaren.
‘Bestaat ware liefde?’ verzucht vriendin C. Ze kijkt me hoopvol en doordringend aan. Omdat ik trainer en coach ben, gaat ze er altijd maar vanuit dat ik overal het antwoord op heb.
Hoe zit het met jou? Heb jij een helder beeld voor ogen van wat het is dat je wil? Weet jij wat je hier op aarde te doen hebt? Wat je wilt bereiken?
Sta jij open om te ontvangen? Durf jij het goede in je leven toe te laten? Ja ik heb het over durven inderdaad. Misschien denk je nu, durven?
Dagelijks afstemmen op jouw innerlijke stem, je intuïtie, helpt je om jouw hartsverlangen te vervullen. En niet alleen je hartsverlangen.
Overal waar ik kom is er geluid. Kinderen, radio’s, bliepjes van telefoons, tv’s die aanstaan. Verkeer, de geluiden van de natuur. En zelfs als het stil is, is het niet echt stil.
Een prachtige dag, de zon schijnt, ik hoef niet te werken, een paar goeie boeken binnen handbereik, wat wil ik nog meer? Toch slaat de verveling toe. Ik voel dat er iets in mij wil snoepen en snaaien. Vullen!
Heb jij te horen gekregen van een arts of behandelaar dat jouw klachten idiopathisch zijn? Dat je maar met jouw mysterieuze lichamelijke of psychische klachten moet leren leven, omdat ze niet weten wat de oorzaak is?