In deze tijd van transformatie staan we voor een keuze. Kiezen we voor wat we kennen of kiezen we voor het nieuwe onbekende? We zijn gewend om reactief te leven.
Al jaren was ik, net als veel andere vrouwen, ontzettend goed in ‘doen’ en ‘actie’. Aanpakken, niet zeuren en o ja, ik kan het allemaal prima alleen voor elkaar krijgen en heb niemand echt nodig.
Het is mijn diepgevoelde overtuiging dat onvoorwaardelijke liefde het antwoord is op vele ongemakken die we in ons leven ervaren.
Het leven te leven dat ik werkelijk wilde en mijn dromen waarmaken was niet altijd zo vanzelfsprekend. Ik ben absoluut door angsten gegaan die mij tegenhielden, en dat doe ik nog steeds.
Pijn is niet fijn. We willen geen pijn. Fysiek is pijn heel naar en emotioneel pijn lijden is net zo onprettig. Het liefst lopen we er met hele grote bogen omheen.
De basis van alles is Liefde maar toch gaat dit proces niet over uitsluitend vliegen, airy fairy en stardust. Het gaat er ook om te gaan waar je eigenlijk niet wil gaan, overgave en offeren.
In de Hatha Yoga wordt de ademhaling zowel gebruikt om te verdiepen als te ontspannen in een bepaalde yogahouding.
Kan jij helemaal zijn wie jij werkelijk bent en kan jij je volledige potentieel leven? Hier bedoel ik mee: kan jij de verschillende kanten, die je binnen in je hebt, tot uiting laten komen?
Hield jij als tiener een dagboek bij? En heb je deze nog wel eens teruggelezen? Ik wel. Hilarisch, die ophef die ik (innerlijk) kon maken over een vriendinnetje dat nét iets meer sjans bij de jongens had.
In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst. Gelukkig maar, denk ik dan. Zeker als ik bedenk dat veel van de resultaten zijn ontstaan in de jeugd, in onze jonge kinderjaren.