Van angst naar vrijheid
Geschreven door Marjolein Fletterman
In mijn tiener en twintiger jaren leek het mij heerlijk, zorgeloos zijn, en vooral vrij van angst. Van dat zenuwachtige gevoel dat er iets niet goed is of dat iemand het op je gemunt heeft… (in feite het gevoel dat ik zelf niet goed genoeg was ;-)).
Utopie?
Maar ik vraag me inmiddels af, kan dat eigenlijk wel, vrij zijn van angst? Is het niet gewoon een emotie die er is, en die ook of juist menselijk is? Heb ik het echt nodig om vrij te zijn van angst? Ontken ik daarmee niet dat wat er is, als onderdeel van het mens zijn?
Alert
Er ligt een brief in de brievenbus. Van een overheidsinstantie. Vroeger zou ik hem weken laten liggen, bang dat er in stond dat ik ‘iets verkeerd’ had gedaan. Nu maak ik meteen en relaxt de envelop open. Hij gaat inderdaad over het onderwerp wat ik dacht. Alleen…. toch een net iets andere boodschap dan ik had verwacht. Er schiet alsnog en onverwachts een golf emotie door mij heen. Mijn hoofd plakt er een herkenbaar label op, namelijk Angst, en wil het bijna direct in het hokje ‘slecht’ stoppen. Maar mijn alertheid, de observator in mij, is net iets sneller. Ik heb mijzelf aangeleerd (en leer dit nog steeds!) om alert te zijn. Niet zozeer in wat er om mij heen gebeurt, maar alert in wat er zich in mijn binnenwereld afspeelt. Niks meer en minder dan bewust Zijn.
Verliezen in emotie
Deze alertheid leert mij dat ik, óf naar de emotie kan kijken, of dat ik mij erin kan verliezen, waarbij bij de laatste optie allerlei scenario’s mijn hoofd vullen en ik de angst om wat er ‘misschien zou kunnen gebeuren’ alleen maar voed en groter maak dan dat hij daadwerkelijk is. Deze keuzemogelijkheid is opeens zo duidelijk zichtbaar! (Al gaat dit proces supersnel!) Ik kies ervoor om er naar te kijken, eigenlijk zorgt die alertheid daar al voor. En wat ik zie is dat het een stroom is, een beweging van sensaties, feitelijk energie, die dóór mijn lijf gaat. Eén zin in de brief was de trigger. Een trigger om terug te vallen in een oud patroon. Of was het een mogelijkheid om los te laten en mijzelf te bevrijden? De ervaring van mijzelf in de emotie verliezen ken ik al, dus ik ga voor een nieuwe. 😉
Doorvoelen
Terwijl ik ga zitten, mag de emotie er volledig zijn en ik voel hem dan ook! En weet je, het vóelen van die sensaties, die zenuwachtige kriebel in mijn buik die met deze angst gepaard gaat, maakt ook dat ik mij lévend voel! En in een fractie van een seconde besef ik dat angst en vreugde hand in hand gaan. Het is beide energie die gevoeld wil worden, die gezien wil worden, die doorleefd wil worden. Maar omdat de één veel fijner voelt dan de ander drukken we die minder fijn voelende vaak weg. Ontkennen we hiermee niet onze levensenergie? Doordat ik zo gewaar ben van wat er zich in mijn innerlijke wereld afspeelt, voel ik dat de angst oplost, en wordt opgevolgd door puur plezier, om het voelen alleen al! Gewoon om wat er IS!
Opgeslagen ervaringen
Misschien is het wat vergezocht, maar zou het kunnen zijn dat angst en vreugde dezelfde energie zijn? Dezelfde levenskracht maar anders ‘geladen’? Donker of licht gekleurd door eerdere, opgeslagen ervaringen? Denken we hierdoor dat ze van elkaar verschillen? Net zoals we veelal denken dat wij, jij en ik, afgescheiden zijn, terwijl we in wezen één zijn?
Vrij om te gaan
Een vraag waar ik niet 1,2,3 een antwoord op heb, maar wat ik in ieder geval voel en weet, is dit. Ik hóef niks te doen met de emoties die zich aandienen, behalve toestemming geven om door te stromen, en erin mee te bewegen. Ik reageerde er altijd op een bepaalde manier op omdat dat de manier is die ik jarenlang geleerd en gevolgd heb (en er vanuit de oudheid een vlucht- of vechtreactie in ons systeem zit). Maar daar vraagt de angst niet om! Hij vraagt niet om een beschermingsmechanisme! Hij wil alleen maar stromen, want dat is wat energie dóet. Net als het water op aarde en het bloed in je lijf. Hij hoort ook bij ons mens zijn. Dus angst, ik zeg je “Je mag er zijn wanneer je je aandient, ik zal je voelen en doorleven en hiermee het licht van bewustzijn op je schijnen. Dankjewel dat je mij ooit gediend hebt, je bent vrij om te gaan.”
Hoe vrij (van angst) voel je je als je niet meer hoeft te streven naar een angst-vrij leven?!
♥ Marjolein
