Als het ff niet flowed
Geschreven door Ine van Gisbergen
Soms stroomt het allemaal zo fijn. Ik laat me dan meevoeren door de stroom en geniet daar intens van. Meevaren op de directe ervaring, flow. En dan zomaar opeens blijf ik haken aan een puntige boomstronk, die in de stroom ligt. Au!
Houvast
In een reflex klamp ik me uit alle macht vast aan de stronk. Het kost moeite, want de stroom is sterk. Kan ik deze stronk niet gewoon loslaten en me verder laten meevoeren door de stroom? Nee! Loslaten is nu wel het laatste dat ik wil. Hoewel puntig en pijnlijk, voelt de stronk als houvast. Ik klem me vast aan bekend terrein.
Niet zeuren
Dat vastklampen, daar heb ik lange tijd een dingetje mee gehad. Er zat een flink oordeel op. Ik voelde dat de stronk stond voor oud zeer, en daar bleef ik dus aan vasthouden. En dat mocht dus niet van mezelf. Hup, gewoon meestromen met de flow. Loslaten en niet zeuren!
Ander perspectief
Dit perspectief vond ik toch niet zo vriendelijk voor mezelf. En het hielp ook helemaal niet. Dus besloot ik me open te stellen voor een ander perspectief. Blijkbaar heb ik even te blijven hangen bij deze boomstronk. Waarom? Geen idee. Misschien om een oude wond te likken? Laat ik eerst erkennen dat ik hier ben, hakend achter deze stronk oud zeer. Even rondkijken. Me afvragen waar de stronk symbool voor staat. En dan, als ik mezelf even de ruimte geef, komen er beelden op. Ik zie dat die opmerking of situatie van net haakt aan iets wat ik herken van vroeger.
Oude overtuiging
Er komt een oude overtuiging bovendrijven, iets wat ik blijkbaar nog geloof over mezelf. Bijvoorbeeld deze oude bekende: Ik-moet-het-toch-allemaal-alleen-doen. Ben je daar weer? zeg ik snibbig tegen ik-moet-het-toch-allemaal-alleen-doen. Ja, zegt deze vriendelijk. Ik kom me even melden zodat je kunt kijken of je me nog steeds gelooft. Ik ben er even stil van. Da’s eigenlijk best een goeie.
Bevriend met mijn intuïtie
Vind ik nog steeds dat ik het allemaal alleen moet doen? Wil ik dat eigenlijk nog steeds geloven? Eigenlijk niet. Inmiddels ben ik goed bevriend geraakt met mijn intuïtie en daardoor ervaar ik vaak een gevoel van steun, verbinding en innerlijke leiding. Ook kan ik zien dat ik nu als grote meid veel meer keuze heb om te dealen met moeilijke dingen. Dus kan ik dat aangeraakte angstige stukje in mij misschien wel geruststellen. Het is goed. Je hoeft het niet alleen te doen. Ik ben er.
Loslaten
Langzaam voel ik mijn greep verslappen. Eigenlijk laat de stronk mij los. Het heeft even de volle aandacht gehad en dan verliest het zijn aantrekkingskracht. Ik blijf nog even hangen en voel dat het goed is. Dan laat ik zonder moeite los. En ik stroom verder, met een licht gevoel. Dankjewel stronk.
Liefs Ine
