Bewust worden = ‘hart’ werken

Bewust worden = ‘hart’ werken

Geschreven door Michèle Bevoort

De groei van het bewustzijn levert veel op, zoals expansie en heelheid. Maar soms ben ik ook even doodmoe van het doorworstelen van al die gevoelens. Het pad van bewustwording vergt moed en is ook ‘hart’ werken…

Bewust worden

Als je bewustzijn groeit, kom je steeds dichter bij je essentie. Als een ui die je afpelt van de harde schillen tot de zachte kern. De lagen worden steeds subtieler. Je schijnt steeds meer licht op het onderbewuste, laat oude patronen los en aangeleerd gedrag dat niet meer dient. Aan de andere kant doorvoel je stukken, oude pijn wat nooit eerder een plek heeft gekregen of werkelijk gevoeld is, je heelt, accepteert en integreert. Je zult het zelf ook ervaren: eenmaal op dit pad is er geen weg meer terug. Ik zou ook niet meer terug willen, want het levert zo ontzettend veel op. Het is fijn als het onderbewuste minder macht krijgt en niet te veel van onze acties aanstuurt. Maar soms ben ik er ook gewoon even doodmoe van: al die gevoelens weer doorworstelen. Dan wil ik het niet aangaan, maar waar bewustzijn is, is dit geen keuze meer. Ik ben me er al bewust van, dus kan ik niets anders doen dan gevoelens en emoties toelaten.

Ont-wikkelen

Wanneer we onbewust door het leven gaan bezien we de wereld als het ware door een ‘tunnel’, er is geen mogelijkheid om voorbij de tunnel te kijken (zonder waardeoordeel, het hoort bij het mens-zijn). Er valt dan nog veel expansie te ervaren en expansie brengt licht met zich mee. Op het pad van bewustzijn werken we vervolgens behoorlijk ‘hart’ om ons te ontwikkelen. Of beter gezegd, om ons te ont-wikkelen: weer ontdoen van oude patronen, onverwerkte emoties, belemmerende overtuigingen, maskers en aangeleerd gedrag.

Tot de kern: heelheid ervaren

Ik ben, aan de andere kant, ook wel weer zo streberig ingesteld dat ik dan ook tot de kern wil komen ;). Dat klinkt streng, maar komt voort uit liefde voor mezelf. Op die manier ben ik trouw aan mijn persoonlijke pad en aan mijn ziel. Uiteindelijk integreer je alle delen van jezelf waardoor je weer heelheid ervaart en je opnieuw verbonden voelt (in plaats van afgescheiden en alleen). Je voelt dat je alleen maar hoeft te Zijn en dat het goed is zoals het is. Je hoeft niet meer te zoeken of jezelf niet te verbeteren. Het gaat erom het leven werkelijk te gaan zien voor wat het is, het gaat om integreren en accepteren. Niet dat er dan niets meer te leren valt, niets meer te voelen, helen of door te worstelen, in tegendeel. Daar streefde ik misschien in eerste instantie onbewust wel naar, maar ik besef me steeds meer dat dit zo blijft zo lang ik op de aarde rondwandel. Dat juist dit LEVEN is. Het wordt alleen steeds gemakkelijker om elk moment de ruimte te geven aan wat er echt is, de realiteit. Zonder verzet, zonder oordeel, zonder de gekleurde bril van het onderbewuste. Zo kun je elk moment met de stroom van het leven mee, en daar nog van genieten ook.

Michèle Bevoort