Dicht bij jezelf blijven
Ben jij erg bezig met jouw omgeving en met anderen? En hoe goed kun jij bij jouw eigen gevoel en bij jezelf blijven?
Meer op anderen gericht
Veel vrouwen zijn meer gericht op de behoeften van een ander dan die van zichzelf. Wij vrouwen hebben ‘het aanpassen aan de omgeving’ zo tot in de finesses leren beheersen, dat we onszelf daarbij vaak uit het oog verliezen. Bizar eigenlijk vind je niet?
Geaccepteerd willen worden
Hoe komt het toch dat we ons zoveel aantrekken van anderen? Ik denk dat dit te maken heeft met onze primaire behoefte om geaccepteerd te worden. We zijn onbewust (en soms ook bewust) zo bang om afgewezen te worden, dat we onszelf liever wegcijferen, dan dat we het risico lopen om buiten de boot te vallen en door anderen ‘afgekeurd’ te worden. Als kind werd, velen van ons, al aangeleerd dat we bepaalde dingen moesten doen of juist moesten laten, omdat het anders niet sociaal of niet algemeen aanvaardbaar was. Hiermee krijg je als kind al onbewust het signaal door dat jouw behoeften er blijkbaar minder toe doen, dan die van anderen.
Een ingesleten patroon
Hoe ontzettend ingesleten dit patroon is, heb ik gemerkt in de omgang met mijn 11-jarige dochter Kate. Ik merkte dat ik, in situaties waar anderen iets over kunnen ‘vinden’, soms de neiging had, en soms nog steeds wel heb, om haar te willen ‘controleren’. Door me bijvoorbeeld te bemoeien met haar kledingkeuze (maar dit had je toch gister ook al aan?), met wie ze uitnodigde op haar verjaardagsfeestje (nodig je .. niet uit, je was toch ook op haar feestje?) en ik kan nog wel wat zaken bedenken 😉
Projectie van mijn angst
Ik ben me er inmiddels van bewust dat ik mijn eigen angst voor afwijzing op haar projecteerde. En dit, terwijl ik niets liever wil dan dat ze dichtbij zichzelf blijft, haar eigen koers bepaalt en trouw is aan zichzelf. Gelukkig herken ik deze dynamiek nu sneller, waardoor ik Kate haar eigen keuzes kan laten maken (en daar is Kate zelf ook heel blij mee!).
In de ander gaan ‘zitten’
Ook ken ik legio voorbeelden uit mijn verleden, waarbij ik energetisch dusdanig in de ander ging ‘zitten’, dat ik mezelf min of meer verloor. Ik werd dan eigenlijk een beetje die ander. Aangezien ik hierdoor heel goed kon invoelen, wat de ander nodig had, kon ik daar volledig mijn gedrag op aanpassen, wat dus weer de ‘goedkeuring’ van de ander tot gevolg had.
Stel jezelf de vraag
We zijn het dus van oudsher zo gewend om ons bezig te houden met anderen, dat we het vaak niet eens doorhebben als we onszelf ‘verlaten’. De kunst is dan ook om steeds weer, zonder oordeel, naar jezelf en je eigen gedrag te blijven kijken, je steeds weer bewust te zijn van jouw intenties en jezelf steeds weer de vraag te stellen ‘doe ik dit voor mezelf of doe ik dit omdat ik goedkeuring wil van de ander?
Wat doe of laat jij vandaag om dicht bij jezelf te kunnen blijven?
Lfs Caroline ❤️
