Angst is meestal maar een verhaal
Geschreven door Vanessa Leon
Met kloppend hart en zwetende handjes betreed ik het podium. Mijn ademhaling zit wat hoog en mijn kaken staan op slot. De spanning in mijn schouders en nek proberen een zenuwen-tourtje omhoog te boeken richting het land der migraine. Maar verder alles goed met me hoor… of toch niet? Ik voel koorts opkomen… plankenkoorts.
Allemaal vanzelf
Ik kan er inmiddels om lachen want mijn gig (performance) is alweer voorbij en ik heb het gewoon weer overleefd. Het publiek vond mijn stem en de act (ben gewoon mezelf) zeer mooi en vermakelijk. Tijdens het spelen en zingen ligt mijn focus op de creatie in het moment, er is geen ruimte meer voor het voelen van stress en ik doe mijn ding. Het gaat allemaal vanzelf alsof het niks is.
Toeters en bellen
Niemand kan dan zien dat ik al minstens drie weken het gevoel heb dat mijn leven bijna ten einde is. Als er een optreden op mijn pad komt gebeurt er iets heel bijzonders in mij. Er verschijnt een verhaal in mijn brein. Dat verhaal zegt mij: ik kan het niet alleen, dit overleef ik niet! Inmiddels weet ik dat het een verzonnen verhaal is maar ik ben nog niet zover dat mijn lichaam dat ook al snapt:) Met alle onrustige toeters en bellen als gevolg.
Dieper in dat patroon
Het observeren van die alarmbellen lukt mij heel goed. Er ligt boeiende informatie in die toegelaten mag worden en daarna van mij af mag glijden. Steeds weer een laagje dieper in dat patroon dat mij zo bekend is. Weer even mogen zien dat mijn angst mij wil behoeden voor een afgang, lees een moment van straal en pracht. Ik geef bij deze ook eerlijk toe dat ik deze gig aan een andere artiest probeerde door te schuiven maar die actie stroomde niet en zelf doen stroomde wel. Ja oké essentie, ik weet het heus wel maar het viel te proberen.
Welkom dames en heren
Even terug naar het begin van dit stukje tekst… met kloppend hart en zwetende handjes betreed ik het podium. Ik neem plaats achter mijn piano en leg mijn lippen tegen de microfoon… adem in adem uit… Welkom dames en heren, mijn naam is Vanessa Leon en ik ga vandaag heerlijk voor jullie zingen en spelen! De angst is totaal verdwenen. Ik besef me: deze mensen zijn helemaal niet eng, ze zijn blij om mij te zien. Ik zie liefde en ik voel liefde, ik mag totaal mezelf zijn en spelen als een blij en onbevangen kind. Waar was ik bang voor? Voor het spookverhaal dat werd bedacht door mijn brein. Het gevaar dat ik voelde bleek totaal verzonnen.
Kwetsbaar en krachtig
Angst is maar een verhaal. Soms een mega krachtig verhaal dat een loopje met je neemt. Zingen is totaal met je billen bloot gaan, kwetsbaar en krachtig. Het is een prachtige manier om de angst-verhalen minder serieus te leren nemen. Bij zingen deel je jezelf in de meest pure vorm, dat is mega spannend maar ook de ware ontmoeting met wie jij bent in al je kleuren. Rouwheid, zachtheid, emotie en expressie, het wordt allemaal aangeraakt als je zingt. Ik deel dat inmiddels met het publiek en dat is steeds weer een nieuwe overwinning en ontmoeting met mezelf.
Wil jij ook jezelf ontmoeten via de stem? Neem dan even contact met mij op of bekijk mijn website even. Als Vocal Coach en Intuïtief Coach help ik je graag verder in het proces naar jezelf. Wie weet tot ziens!
Liefs Vanessa
