De bron in jezelf vinden
Geschreven door Danielle Lionarons
In mijn vorige blog deelde ik mijn gevoel van zinloosheid. Van het leven, van mijn leven, mijn ‘what’s the point’ gevoel. En misschien herken je het gevoel wel of heb je het ooit ervaren. Als mens is het bijna onoverkomelijk. We komen van een plek waar eenheid is, maar hier op aarde leven we in dualiteit. Dus ervaren we licht, maar ook donker. En het mag er allebei zijn.
It’s all in the game
Ik deelde ook mijn behoefte om in deze donkere stukken van ons ‘zijn, toch vol in het leven te kunnen staan. Wat gaat over de liefde voor je zelf en dus ook over de liefde voor het leven. Het duale leven als mens ervaren en ook vol in het leven staan, vol in de liefde, licht of donker… Dat is een proces. Dat IS het leven. We kunnen dit met ons hoofd proberen te vatten, maar, in the end, gaat het erom dat we het ook echt zelf voelen en ervaren. En dat zal een ieder op zijn/haar manier doen.
Mist
Langzaamaan trekt de mist op in mijn hoofd. Nu blijkt het ook enorm samen te hangen met de energieën in ‘de lucht’. Deze gaan flink heen en weer en er vindt een grote transformatie plaats in de trilling van de aarde. Alles dat gezien mag worden, wordt omhoog getrild. Dus mogelijk heb jij ook ervaring met deze rollercoaster. Ik merk zeker meer ruimte en rust in mezelf en tegelijk heb ik de wetenschap dat er altijd beweging is. Nog steeds weet ik niet goed waar ik moet beginnen soms, wat ik precies wil en waarom dan. Maar ik begin ook iets anders te voelen.
You MAKE the point
Na wat inspirerende TedEx filmpjes, krijg ik wat inzichten binnen. Langzaam, stap voor stap. En na de vraag ‘What’s the point?’, komt eigenlijk als antwoord THAT’S the point! En een volgende zin stroomt binnen: You MAKE the point! Wat dit concreet betekent, dat zal voor een ieder anders zijn. En persoonlijk weet ik dat nu nog niet voor mezelf. Maar het gaat om het besef dat zingeving niet van buiten komt. We kunnen nog zo veel weten en ervaren hebben op spiritueel gebied. Maar het gaat er uiteindelijk om dat je het niet alleen begrijpt, maar het ook zelf ervaart. Weten dat we een onderdeel zijn van een groter geheel is een prachtig besef. Maar het is, ook als je dat weet, zeker mogelijk je compleet afgescheiden te voelen.
Je bepaalt het zelf
Het gaat erom de bron in jezelf te vinden. En dat is niet the easy way. Omdat er namelijk een punt komt dat je oog in oog staat met dat stuk in jou, dat je eigenlijk niet wil zien. In mijn geval is het dit zinloze gevoel, deze leegte. Niet terug kunnen en willen naar oude manieren of patronen, maar nog wachtend op nieuwe en bezielde inspiratie, die weer door me heen gaat stromen. Een vacuüm. Maar zo langzaam maar zeker begin ik te begrijpen en te voelen wat het hele punt van dit zinloze gevoel was en is: het is zo zinloos en zo zinvol als we zelf willen. We komen hier om ons unieke pad te bewandelen en ja dat is soms iets wat aangestuurd lijkt van hogerhand. Maar het is ESSENTIEEL om te beseffen dat jij degene bent die ja zegt tegen je ZELF en tegen jouw leven.
Alles is goed zoals het is
Het leven is dus zowel zinloos als dat het zinvol is. Als in dat alles al goed is zoals het is, dit altijd al geweest is en dit altijd zo zal zijn. Jij, ik, niemand kan iets FOUT doen. Alles is een ervaring. Ja, ik bedoel hier mee ALLES. Ook onrecht en lijden. Maar hier zit dus precies de kneep. Om vrij en licht ons pad te kunnen bewandelen, mogen we eerst ervaren dat alles goed is zoals het is. Niets hoeft gered te worden. Dat haalt een enorme verantwoordelijkheid van onze schouders. En dat vinden we eng. Sterker nog: ik verloor door dit proces meerdere malen tijdelijk mijn inspiratie en zin. Want wie ben je nog, zonder de rol die jou zo onmisbaar maakt voor de wereld?
Laat de ruimte ontstaan
De grap is dat, doordat ik ervaren heb dat ik in essentie niet ‘nodig’ ben en niets hoef te redden, er ruimte komt om te ZIJN en DOEN wie ik ben en waar ik voor ben gekomen. Waarmee ik natuurlijk iets zal toevoegen aan de wereld. Als de hele wereld er niet vanaf hangt, dan betekent dat dus dat er speelruimte ontstaat. We mogen vallen en weer opstaan. We mogen veranderen van droom. En we mogen ook genieten en succes ervaren. Opeens ontstaat er ruimte. Vrijheid. Je bent onmisbaar, maar wel vrij.
De grappige paradox van het leven
Het brengt me het besef dat het ESSENTIEEL is dat ik er ben, in mijn uniekheid. En dat ik dit ook MOET uiten. Niet mag, moet. En dat geldt voor iedereen. Het is weer de grappige (en soms echt even niet grappige) paradox van het leven. Weet dat je BENT en dus onmisbaar bent, maar op een andere manier dan we geleerd hebben. Op een vrije manier. Gewoon omdat je bestaat. Daar hoef je dus eigenlijk niets voor te doen.
‘Whatever you do in life will be insignificant, but it’s very important that you do it. Because nobody else will.’ Ghandi
Daniëlle Lionarons
