Als alles lijkt te stagneren

Als alles lijkt te stagneren

Geschreven door Josie Kneepkens

Sinds het zien van de film ‘Celestijnse Belofte’ jaren geleden, naar het boek van James Redfield, heb ik een fascinatie voor het gegeven dat de kern van alles uit energie bestaat. Hoewel ik het boek honderd keer mooier en spannender vindt, vind ik dat ze een ding wel heel goed gedaan hebben; het laten zien hoe energie werkt.

Energie onttrekken

Wat er gebeurt als iemand macht probeert uit te oefenen op een ander om zo energie te onttrekken aan hun batterijtje bijvoorbeeld. Ik begreep ineens waarom ik me in dergelijke situaties soms zo klein en leeg kon voelen.

Weer in beweging…

Doordat mijn leven op allerlei vlakken stagneerde, ging ik mij verdiepen in de werking van energie en ontdekte ik dat er drie soorten zijn; stagnerende, circulerende en integrerende energie. Ik kwam erachter dat als er iets stagneert in mijn leven er ergens een blokkade zit. Soms kreeg ik er weer beweging in door die blokkade op te ruimen, maar soms veranderde er niets. Ik ging op onderzoek uit in de natuur en zag dat beweging veroorzaakt werd door de toevoeging van nieuwe energie. Zoals wind de pluisjes van een overleden paardenbloem wegblaast bijvoorbeeld en ervoor zorgt dat er volgend voorjaar weer nieuwe paardenbloemen komen.

Actie en gevolg

Wat ik ook in de natuur bestudeerde, alles bleek een gevolg op een actie, dus ook bij ons. Doodsimpel gezegd, als ik het ene been voor het andere zet, kom ik in beweging, gooi ik een bal tegen de muur, dan kaatst hij terug. Omdat alles wat we doen een gevolg op een actie is, begon ik met het veranderen van kleine dingen. Ging ik normaal gesproken in de morgen douchen, dan deed ik dat nu ’s avonds, dronk ik eerst koffie, begon ik de dag met thee, sliep ik normaliter rechts van het bed, deed ik dat nu links, mediteerde ik me eerst helemaal suf op mijn wensen, deed ik het nu eens helemaal niet en liet ik het leven ontvouwen zoals het zich aandiende.

Stagnerend patroon

Het lijken misschien onnozele en betekenisloze wijzigingen, maar met die kleine veranderingen kwam er beweging in de stagnerende energie. Stagnering ontstaat namelijk als we keer op keer steeds dezelfde dingen doen en er op die manier een stagnerend patroon ontstaat. In plaats daarvan ging ik mezelf afvragen; in welke dingen stop ik de meeste energie, die eigenlijk helemaal niet voor me blijken te werken? Ik besloot daarmee te stoppen en ging kijken wat wel werkte. Wanneer je nieuwe patronen creëert, verdwijnen namelijk de oude.

Integrerende energie

De derde vorm van energie is integrerende energie en dit bleek een heel belangrijke. Het betekent dat je volledig datgene omarmt wat zich aandient. Ook al kan het heel pittig zijn, als je daar helemaal in gaat zitten. Soms kan iets diep voelen, juist helend zijn omdat het je er aan de andere kant uit kan laten komen. Het liefst deed ik zoiets in stilte in mijn eigen ruimte, waar geen andere energieën om me heen waren die me (bewust of onbewust) proberen te beïnvloeden. Zeker voor een sponsje zoals ik, die snel de trilling van anderen overneemt was dat echt wel een uitdaging in het begin. Het accepteren en omarmen van alles dat zich aandient, in volledig vertrouwen dat er voor me gezorgd wordt. Vooral toen Ome Kosmos me een laatste zetje gaf.

Dakloos

Nadat ik, door omstandigheden, alles aan bezit, geld en andere zekerheden verloor, besloot ik in mijn eentje op reis te gaan. Ik had geen geld voor een huis of een huurappartement en kocht met geleend geld een oude Mercedesbus. Omdat het in Nederland al snel te koud en vochtig werd om in de bus te wonen, besloot ik van Nederland naar Spanje te rijden om te overwinteren. Tijdens deze lange reis met mijn laatste 150 euro in een envelopje, vroeg ik onderweg een veilig plekje in de tuin bij mensen die ik niet kende in ruil voor werk. Vaak wist ik overdag niet waar ik die nacht zou slapen en in een land waar ik amper de taal sprak, de weg niet kende en geen mensen had om op terug te vallen, vond ik dat in den beginne doodeng. Ik heb dan ook heel wat traantjes gelaten. Ik besloot echter niet in angst te gaan zitten, dat kende ik nu wel en was een patroon geworden dat mij tot nu toe niets had gebracht en mij alleen maar verlamde. In plaats daarvan besloot ik, dat wat zich aandiende, helemaal in me op te nemen, wetende dat het gebeurde zodat ik gedwongen werd op mijn innerlijke kompas te varen en out of the box te denken en te handelen.

Wonderen!

Toen ik een manier gevonden had volledig te houden van wat was, gebeurde er ineens wonderen. Ik kwam bij mensen die me liefdevol opvingen en zelfs aan tafel uitnodigden of me hun badkamer aanboden. Het Universum bracht me bij mensen die me hun levensverhaal of angsten toevertrouwden en me als coach vroegen of ik hen kon helpen. Soms liet het Universum me met een lekke band of kapotte startmotor langer blijven omdat we meer tijd nodig hadden en waren mijn gastheer of vrouw zo dankbaar voor hun opnieuw hervonden levensvreugde, dat ze me een envelop dieselgeld toeschoven. Mensen die mijn verhaal op Facebook volgden vertelden me dat mijn verhaal hen op hun beurt hielpen en schonken me geld voor diesel of boodschappen. En zo kwam het dat ik met die 150 euro diep ontroerd en dankbaar tot in Zuid Spanje geraakte, waar de temperatuur me welkom wiegde.

Vertrouwen op het leven

Het veranderen van omgeving en levenspatroon (nieuwe energie), en het integreren van alles dat zich aandiende, zorgde dat ik leerde vertrouwen op het leven en op mezelf. Ik durfde (en moest wel) de controle loslaten en daardoor kwam mijn leven opeens in beweging. Kreeg het Universum ruimte om bij me te komen, omdat ik het niet meer blokkeerde met een ‘willen’, maar het HOE aan het Universum overliet. Door energie te laten circuleren en te integreren kwam langzaam mijn leven weer in balans. Dat is even zoeken naar die balans, want je hoeft daarbij niet te gaan overdrijven. Als ik te lang in mijn holletje blijf zitten bijvoorbeeld (integrerende energie) ontmoet ik geen andere mensen en omstandigheden en wordt dat weer een stagnerend patroon 😉 Ook hoef ik niet ineens mijn dag te beginnen met Chili Con Carne of te eindigen met een gekookt eitje en jus d’orange, om stagnerende energie weer in beweging te krijgen 😉 Het is een kwestie van kleine stapjes zetten en vooral te stoppen met patronen waar je niet gelukkig van wordt.

Immens gevoel van vrijheid

Hoewel het een zware en pittige weg was, heeft het alles kwijtraken me ontzettend rijk gemaakt. Rijk aan ervaring, aan wijsheid, aan prachtige zielen onderweg en een immens gevoel van vrijheid die ik amper in woorden kan beschrijven.

Liefs, Josie Kneepkens