Bij jou ben ik thuis

Geschreven door Rashna Tjikhoeri

Via een omweg kijken we elkaar vandaag weer in de ogen. Jaren geleden verwaterde ons contact. Gebeurtenissen, gevoelens, emoties en herinneringen maakten dat ik me gedwongen voelde om je de rug toe te keren. Om te luisteren naar dat stemmetje in mijn hoofd.

Later leerde ik dat dat stemmetje een naam had. Ego. Ik leerde van de buitenwereld dat ik het Ego moest vermijden of onderdrukken, maar hoe meer ik dat deed des te meer ik ervaarde dat het harder ging roepen. Ik had geleerd om niet te luisteren, om te doen alsof het er niet was. Misschien zou het dan op een gegeven moment weggaan.

Het tegenovergestelde bleek waar. Het ging steeds harder roepen en als ik dan niet luisterde nog harder. In het begin kwam jij nog door, maar naarmate de stem van het Ego luider ging klinken merkte ik op dat je aanwezigheid op de achtergrond raakte. Ik heb altijd geweten dat je er was en dat je zou blijven wachten totdat ik op een gegeven moment mijn weg naar jou weer terug zou vinden.

De afgelopen jaren leerde ik dat het Ego geen kwaad in de zin had, maar dat zijn voornaamste doel was om me te beschermen. En hoe meer ik dat ging beseffen, des te meer ik kon luisteren naar zijn boodschappen. Hoe meer ik luisterde, des te vriendelijker en zachter werd zijn stem. Door deze vriendelijkheid kon ik hem omarmen als deel van mij. En hoe meer ik hem kon omarmen, des te meer kon ik openstaan voor jou. Via een persoonlijke ontdekkingsreis, waarbij pieken en dalen elkaar afwisselden kon ik eindelijk na alle inspanning en zeker ook ontspanning weer oog in oog staan met jou. Jou diep in de ogen aankijken was in het begin spannend, want het bracht me weer terug naar die gebeurtenissen, gevoelens, emoties en herinneringen die er in eerste instantie voor gezorgd hadden dat ons contact verwaterde. En soms trapte ik in de valkuil om mijn ogen even van je af te wenden, om na niet al te lange tijd weer terug te keren naar jou. Wat er ook gebeurde de verbinding was er altijd.

Dat maakte ook dat ik het als veilig ervaarde om op een dag ooit weer terug te keren naar jou. Weliswaar via een omweg, maar die weg terug naar jou heb ik gevonden. Soms was het even schipperen om de stem van het Ego met de jouwe te kunnen verenigen.

Ik voel dat dat een missie is die velen van ons in ons dagelijks leven ervaren. Maar ik ben zeer vastbesloten. Jij bent mijn kompas. Het kompas dat me leidt via donkere paden naar de met zon en liefde overgoten diepte van waar jij je bevind. Diep in mij. Daar waar ik ik mag zijn. Daar waar er geen verschil is tussen mij en anderen. Ongeacht ons uiterlijk, onze afkomst, onze persoonlijke voorkeur en verlangens, ons verleden, ons heden en onze achtergrond. Daar waar alle zielen met elkaar verbonden zijn. Vandaag keer ik terug. Terug naar jou. Naar daar waar ik thuis ben.

Mijn lieve hart vandaag ben ik bij jou.

Rashna