Kijken naar je gedachten

Kijken naar je gedachten

Geschreven door Josie Kneepkens

Je kent het wel, je ligt ’s nachts te piekeren over geld, je toekomst, over iemand die rotdingen tegen je zei of over de liefde. Repeterende gedachten die steeds dezelfde zinnetjes zeggen en je uiteindelijk verdrietig maken of zelfs down.

Uit je mind stappen

Er zijn tijden geweest dat ik naar het ziekenhuis wilde hollen om aan een chirurg te vragen of ze dat deel van mijn hersenen konden verwijderen, maar helaas 😉 Je kunt je mind niet uitzetten, het zit niet in zijn natuur, maar wat je wel kunt doen is uit je mind stappen en het vanaf een afstandje bekijken. Alsof je naar een film zit te kijken. Het is hoe dan ook zaak dat je je niet identificeert met je gedachten, je niet inlaat met je gedachten. Ernaar leren kijken alsof het de gedachten van iemand anders zijn.

De waarnemer

Ik ontdekte deze manier van kijken jaren terug tijdens mijn training toen ik nog overtuigingen had als: Ik ben onzeker… Of niet goed genoeg. Waarop mijn trainer me vroeg: Is dat zo? Verbaasd keek ik hem aan en zei: Ja, ik voel me onzeker. Hij antwoorde: Ok, dus het is een gevoel? Het was een van mijn eerste ontdekkingen in het begin van mijn ontwakingsproces dat we niet ons gevoel of gedachten zijn. Hij vroeg me: Leg je onzekerheid eens voor je neer en kijk er eens naar. Ik deed wat hij vroeg en daar lag denkbeeldig mijn onzekerheid op de vloer en ik keek er naar. Toen zei hij: Hoe kan je iets zijn, als het voor je ligt? Ik moest er om lachen en als ik dit nu anderen leer, heeft bijna iedereen dezelfde reactie. Alsof iets in je al lang weet dat we ons gevoel niet zijn en het op het moment dat we het voor ons leggen ons realiseren dat er nog iemand is in ons; de waarnemer. Dit doe ik ook met mijn gedachten. Ik leg ze voor me neer en kijk ernaar.

Absolute stilte

Er gebeurt iets wonderlijks als je je gevoel en/of gedachten voor je neerlegt. Terwijl je naar je gedachten kijkt, volgt er een verschuiving van perspectief, van iemand die overspoeld wordt door gedachten en emoties naar iets hogers in jezelf. Want ineens is er een iets dat kijkt naar een iemand die op de grond zit en gedachte heeft. Alsof je uit je lijf getreden bent en naar jezelf kijkt. De eerste keren waren magisch. Los van het besef dat er een iets in mij is dat naar mij kan kijken, volgden er momenten van absolute stilte! Vaak vergezeld van golven van liefde die door mijn lichaam lijken te spuiten. Ik voelde me ineens verbonden met de grond onder me, de luchtcellen om me heen, de beestjes op het strand, iedere druppel in de zee. Het is een gevoel van liefde dat ik lastig kan omschrijven. In het Engels noemen ze dat ‘Bliss’ en eigenlijk heb ik er in het Nederlands geen goede vervanging voor, maar zoiets als intens bijzonder en hemels mooi.

Wat heb ik nodig?

Emoties en gedachten voor mij neerleggen en de waarnemer worden in plaats van slachtoffer, maakt dat ik veel eerder besef wat het is dat ik nodig heb. Misschien vraagt een oud stuk in mij geheeld te worden of wil het innerlijk kind in mij gewoon even aandacht. Omdat ik mij niet identificeer met de gedachten, heb ik die ruimte en die liefde om dat te kunnen geven. En soms laat ik ze ook gewoon lekker lullen 😉 Probeer het maar eens. En lukt het niet de eerste keer geen nood, laat het los en probeer je het een andere keer nog eens.

Liefs, Josie Kneepkens